Doprowadzę do uchwalenia Ustawy o gwarancji zatrudnienia. 

Lewica che zawalczyć wyspy bezrobocia. Ja chcę, aby program pilotażowy gwarancji zatrudnienia  został przeprowadzony w powiecie złotoryjskim, w którym wskaźmnik rejestrowanego bezrobocia jest trzykrotnie wyższy niż w całym wojewódzwtwie dolnośląskim. 

Dążenie do pełnego, produktywnego zatrudnienia jest – zgodnie z art. 65 ust. 5 Konstytucji RP – obowiązkiem władz publicznych. Tworzone w ten sposób miejsca pracy będą odpowiadać na potrzeby lokalnych społeczności.

Gwarancja zatrudnienia to możliwość otrzymania odpłatnej pracy przez każdą osobę chętną pracować, a będącą bezrobotną.

Gwarancja zatrudnienia nie jest przymusowa dla osób bezrobotnych i nie pozbawia uprawnień do innych świadczeń.

Gwarancja zatrudnienia nie jest bezwzględym zatrudnieniem. Osoba zatrudniona w oparciu o pracę gwarantowaną może zostać zwolniona bez wypowiedzenia z winy pracownika.

Odporność energetyczna Polski.

Musimy być krajem jednocześnie bezpiecznym energetycznie i poważnie traktującym kwestię zmian klimatu. Zamiast uzależniać się od surowców z Rosji i innych dyktatur, postawimy na rozwój energetyki opartej na źródłach odnawialnych i energii jądrowej. Odejście od paliw kopalnych jest koniecznością cywilizacyjną. Będziemy wspierać badania polskie i europejskie w zakresie czystej energii, efektywności energetycznej i magazynowania energii.

Europejska Unia Energetyczna.

Popieramy zacieśnianie współpracy energetycznej w ramach Unii Europejskiej. Postawimy na unijną współpracę w pozyskiwaniu surowców, aby obniżyć ich ceny i uniemożliwić dostawcom rozgrywanie państw wspólnoty przeciwko sobie. Unia Europejska potrzebuje skutecznego systemu promującego i finansującego sprawiedliwą transformację energetyczną i gospodarczą. Będziemy dążyć do zastąpienia obecnego unijnego systemu handlu emisjami (ETS) bardziej przewidywalnym i mniej podatnym na spekulacje systemem opłat. Do tego czasu zagwarantujemy, że każda złotówka z ETS zostanie przeznaczona na zmniejszenie śladu węglowego i środowiskowego w Polsce

Bufory

Poprawa opłacalności kierunków produkcji rolnej.

Będziemy działać na rzecz poprawy opłacalności produkcji poprzez skup płodów rolnych na potrzeby rezerw materiałowych, wspieranie lokalnego przetwórstwa. Będziemy promować kupowanie lokalnej żywności przez markety oraz stołówki. Będziemy stać na straży jakości oraz rynku wewnętrznego poprzez kontrolę jakości importowanej żywności.

Ochrona rolników i przetwórców żywności.

Wprowadzimy maksymalnie 30-dniowy termin płatności przez markety i firmy skupowe dla wytwórców żywności i poprawimy jego egzekwowanie. Ustawowo wzmocnimy pozycję rolników i przetwórców w negocjacjach cenowych w łańcuchu produkcji i dystrybucji. Będziemy przeciwdziałać nieuczciwym praktykom w handlu i wprowadzimy równowagę w negocjacjach cenowych.

Obecnie istniejące trendy w metodach zarządzania prowadzą do tworzenia zatorów w procesach produkcyjnych. Skutkiem tego są niedostatki kluczowych surowców, produktów spożywczych, czy nawet braki w tak prozaicznych rzeczach jak maski. Niedobory będące skutkiem ograniczonych zapasów prowadzą do wzrostu cen. Przedsiębiorstwa broniące się przed rosnącymi kosztami zwiększają swoje ceny i powodują wysoką inflację. 

Rozwiązaniem są proponowane przez ekonomistów bufory surowców. Przedsiębiorstwa korzystające z materiałów pozyskiwanych za granicą, na rynkach które charakteryzują się częstą zmiennością cen lub z rynków stwarzających ryzyko przerwania dostaw, będą zobowiązane to tworzenia buforów zapasów. Nie było to niczym nadzwyczajnym jeszcze 50 lat. Obecnie prowadzi się metodę zarządzania Just-In-Time, która zakłada precyzyjne dostarczenie towaru wtedy kiedy jest właściwy czas w produkcji. Przekonaliśmy się w pandemii jak bardzo jest to nieefektywny i szkodliwy sposób organizacji pracy. Skutki tego odczuliśmy wszyscy, gdy wrażliwe sektory przestały pracować, gdy zerwane zostały łańcuchy dostaw. Właśnie dlatego kluczowe dla naszej gospodarki przedsiębiorstwa powinny mieć zmagazynowane odpowiednie ilości surowców lub półproduktów  (np. w branży farmaceutycznej). Ilości te powinny odpowiadać zapotrzebowaniu lub cyklom produkcyjnym. Mogą zmieniać się w czasie. Powinny jednak wystarczać na tak długi okres, aby dostawy mogły zostać wznowione lub ceny mogłyby się ustabilizować.

Inwestycje w transport zbiorowy.

Pociąg pojedzie w końcu do Złotoryi. W ramach walki z wykluczeniem transportowym będziemy odtwarzać lokalne połączenia kolejowe i autobusowe, by pociąg dojeżdżał do każdego powiatu, a autobus do każdej gminy. Wprowadzimy dotację transportową dla samorządów, którą będzie można przeznaczyć wyłącznie na organizację transportu publicznego na terenie JST. Sfinansujemy z budżetu państwa lokalne linie autobusowe koordynowane przez państwo we współpracy z samorządami. Zadbamy o dostateczną liczbę połączeń w ciągu dnia, by zaspokoić potrzeby transportowe mieszkańców. Zlikwidujemy spółkę PKP PLK i powołamy dyrekcję dróg kolejowych na wzór Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad. Rozwiniemy nowoczesny polski przemysł środków transportu zbiorowego i oprzemy o niego rozbudowę sieci połączeń.

Transport lokalny za 59 zł miesięcznie.

Na wzór niemiecki wprowadzimy abonament na komunikację miejską, gminną oraz kolej regionalną w całym kraju.

Transport wygodny dla pasażera.

Utworzymy jednolity katalog ulg ważny we wszystkich środkach transportu zbiorowego. Utworzymy zintegrowany system biletowy pozwalający kupić bilet na przejazd z wykorzystaniem dowolnych środków transportu zbiorowego.

Nie dla CPK, tak dla kolei dalekobieżnej.

Odstąpimy od budowy Centralnego Portu Komunikacyjnego, zachowując towarzyszące CPK inwestycje kolejowe. Przy wytyczaniu tras kolei będziemy brali pod uwagę głos społeczny. Zamiast tego skupimy się na rozbudowie sieci szybkich kolei dalekobieżnych. Wzorem austriackim będziemy rozwijać ofertę polskich kolei na trasach międzynarodowych.

Elektryfikacja transportu

Będziemy rozwijać elektromobilnośćw Polsce. Oprócz elektrycznych pociągów i tramwajów będziemy inwestować w autobusy elektryczne i trolejbusy. Zwiększymy liczbę stacji ładowania dla samochodów elektrycznych, by umożliwiały wygodne przemieszczanie się. Będziemy inwestować w badania i wdrażanie technologii wodorowych i biopaliw tam, gdzie elektryfikacja byłaby nieefektywna.

Bezpieczne drogi.

Zastosujemy Wizję Zero, czyli zero ofiar śmiertelnych na polskich drogach. Wprowadzimy program poprawy bezpieczeństwa ruchu drogowego, szczególnie w okolicach szkół i przy przejściach dla pieszych. Zamiast stawiać kolejne czarne punkty, będziemy przebudowywać infrastrukturę i zmieniać organizację ruchu tak, by zmniejszyć liczbę wypadków.

Bezpieczeństwo lekowe Polski.

Systemowo zabezpieczymy zaopatrzenie aptek. Będziemy skutecznie zwalczać wywożenie leków z Polski przez mafie lekowe, m.in. zwiększając ściągalność kar pieniężnych z podmiotów i osób zamieszanych w ten proceder. Uruchomimy program rozwoju krajowego przemysłu farmaceutycznego finansowany z budżetu państwa i osadzony w politykach przemysłowych UE. Produkcja substancji czynnych i leków w Polsce i Europie pozwoli ochronić pacjentów przed niedoborami leków w przypadku zakłóceń globalnych łańcuchów dostaw i będzie szansą rozwojową dla polskiej gospodarki. Skierujemy dodatkowe środki do Państwowej Inspekcji Farmaceutycznej.

Ochrona społeczności lokalnych zależnych od wydobycia i zużycia paliw kopalnych.

Zielona transformacja nie może odbywać się kosztem pracowników. Wraz z procesem odchodzenia od paliw kopalnych będziemy kierować wsparcie do regionów najsilniej od nich zależnych, umożliwiając utrzymanie zatrudnienia i standardu życia. Włączymy społeczności, których to dotyczy, w procesy decyzyjne. Pracownikom sektora paliw kopalnych zagwarantujemy przekwalifikowanie się i zatrudnienie na co najmniej tak samo płatnym stanowisku w zielonym przemyśle.

Odporność energetyczna Polski.

Musimy być krajem jednocześnie bezpiecznym energetycznie i poważnie traktującym kwestię zmian klimatu. Zamiast uzależniać się od surowców z Rosji i innych dyktatur, postawimy na rozwój energetyki opartej na źródłach odnawialnych i energii jądrowej. Odejście od paliw kopalnych jest koniecznością cywilizacyjną. Będziemy wspierać badania polskie i europejskie w zakresie czystej energii, efektywności energetycznej i magazynowania energii.

Zielone światło dla odnawialnej energii.

Dzięki publicznym inwestycjom w panele słoneczne oraz w elektrownie wiatrowe na morzu i na lądzie większość zużywanej energii elektrycznej w gospodarce będzie w 2035 roku pochodziła z OZE. Odblokujemy rozwój OZE m.in. przez złagodzenie szkodliwych przepisów odległościowych oraz rozwiniemy możliwości magazynowania energii, m.in. poprzez elektrownie szczytowo-pompowe. Będziemy rozwijać biogazownie i biometanownie na obszarach wiejskich. W kolejnych latach, z dodatkiem atomu, doprowadzimy do zeroemisyjnego miksu energetycznego. Stabilna generacja energii z jego udziałem umożliwi również produkcję zielonego wodoru dla transportu i przemysłu chemicznego.

Energooszczędna infrastruktura.

Najtańsza i najczystsza energia to ta, której nie trzeba wytworzyć. Będziemy wdrażać systemowe rozwiązania prowadzące do oszczędności energii. Sektor publiczny da dobry przykład przez wdrożenie termomodernizacji budynków użyteczności publicznej (placówek oświaty, ochrony zdrowia, administracji itd.) oraz realizację programu modernizacji systemu oświetlenia ulicznego z wykorzystaniem inteligentnych technologii.

Program Elektryfikacji.

Przeprowadzimy gruntowną modernizację polskiej sieci przesyłowej i dystrybucyjnej, żeby ograniczyć straty energii na przesyle, obniżyć rachunki za prąd i zmniejszyć liczbę awarii. Inwestycje pozwolą też dostosować możliwości sieci do nowego rozmieszczenia geograficznego mocy wytwórczych oraz większej liczby niesterowalnych źródeł rozproszonych.

Niższe rachunki za ogrzewanie.

Wprowadzimy powszechne finansowanie programu termomodernizacji i wymiany źródeł ciepła w budynkach. Zmniejszymy ilość biurokracji potrzebnej do uzyskania wsparcia publicznego w tym zakresie. Przeprowadzimy modernizację istniejących systemów ciepłowniczych w stronę zeroemisyjną oraz zadbamy o zwiększenie liczby podłączeń do ciepła systemowego. W każdej gminie będzie dostępny doradca energetyczny, który pomoże określić priorytety dla termomodernizacji budynku.

Prąd na każdą kieszeń.

Ograniczymy ceny prądu przez wprowadzenie tańszej taryfy do poziomu przeciętnego zużycia energii w gospodarstwach domowych o podobnej charakterystyce. Ograniczymy wysokość podwyżek cen energii.

Energia wspólną własnością.

Wprowadzimy ułatwienia prawne dla tworzenia i rozwijania spółdzielni energetycznych oraz gminnych klastrów energetycznych, współzarządzanych przez mieszkańców, w tym priorytet przy staraniach o dofinansowanie. Każdy będzie mógł czerpać korzyści z czystej energii, zostając udziałowcem – a tym samym wytwórcą energii – w spółdzielni energetycznej, także w miastach. Włączymy obywateli i obywatelki w proces decyzyjny i inwestycyjny przy publicznych inwestycjach w OZE, tak by nikt nie zostawał w tyle.

Europejska Unia Energetyczna.

Popieramy zacieśnianie współpracy energetycznej w ramach Unii Europejskiej. Postawimy na unijną współpracę w pozyskiwaniu surowców, aby obniżyć ich ceny i uniemożliwić dostawcom rozgrywanie państw wspólnoty przeciwko sobie. Unia Europejska potrzebuje skutecznego systemu promującego i finansującego sprawiedliwą transformację energetyczną i gospodarczą. Będziemy dążyć do zastąpienia obecnego unijnego systemu handlu emisjami (ETS) bardziej przewidywalnym i mniej podatnym na spekulacje systemem opłat. Do tego czasu zagwarantujemy, że każda złotówka z ETS zostanie przeznaczona na zmniejszenie śladu węglowego i środowiskowego w Polsce

Więcej parków narodowych.

Zwiększymy udział parków narodowych z 1% do 4% powierzchni Polski do 2030 r., w tym utworzymy nowe: Turnicki Park Narodowy, Jurajski Park Narodowy, Mazurski Park Narodowy, Stobrawski Park Narodowy, Park Narodowy Dolina Dolnej Odry, Park Narodowy Środkowej Odry, Park Narodowy Puszczy Pilickiej, Park Narodowy Dolina Środkowej Wisły. Znacząco podniesiemy wynagrodzenia w Parkach Narodowych. Wprowadzimy subwencje ekologiczne dla samorządów i wesprzemy tworzenie planów rozwoju dla gmin, na terenie których funkcjonują obszarowe formy ochrony przyrody.

Ochrona polskich lasów.

Lasy Państwowe są dziś poza społeczną kontrolą. Funkcjonują jak państwo w państwie i nastawione są na czerpanie zysków z eksploatacji przyrody. Przekształcimy je w agencję rządową i odejdziemy od rabunkowej gospodarki leśnej. Całkowicie wyłączymy lasy obejmujące co najmniej 6% powierzchni kraju – nie licząc parków narodowych – z wycinki drzew. Na terenach tych powstaną Lasy Obywatelskie, które będą pełnić funkcje przyrodnicze, a zarazem służyć obywatelom do odpoczynku i rekreacji. Uniemożliwimy prowadzenie gospodarki leśnej bez Planów Urządzenia Lasu i zagwarantujemy możliwość zaskarżenia decyzji zatwierdzających PUL do sądów.

Odrodzenie przyrody.

Opracujemy i wdrożymy Krajową Strategię Renaturyzacji, by chronić bioróżnorodność, zwiększyć retencję wód i przeciwdziałać konsekwencjom zmian klimatu. Będziemy łączyć rozwój i zdrowie lokalnych społeczności z ochroną przyrody. Łąki, zadrzewienia śródpolne, mokradła, dzikie brzegi rzek czy naturalne tereny zalewowe to także całkiem wymierne korzyści – przywrócenie lub wzmocnienie naturalnych cech ekosystemów ograniczy negatywny wpływ suszy, burz i powodzi na społeczeństwo, środowisko, gospodarkę i rolnictwo.

Sektor publiczny będzie wyznaczał wysokie standardy.

Państwo i samorząd muszą być dobrymi pracodawcami. Ciężka praca w domu pomocy 

społecznej, jednostce ratowniczo-gaśniczej czy zakładzie gospodarki komunalnej zasłu-

guje nie tylko na uznanie, ale przede wszystkim na godną płacę. Najniższe wynagrodzenie 

w sferze budżetowej będzie wynosić nie mniej niż 130% wynagrodzenia minimalnego w 

gospodarce. Płace w budżetówce będą automatycznie waloryzowane dwa razy do roku 

o inflację, a tabele płac regularnie poddawane negocjacjom ze związkami zawodowymi. 

Ograniczymy outsourcing w instytucjach publicznych.

Powszechnie dostępna pomoc psychologiczna i psychiatryczna finansowana przez państwo.

Zapewnimy powszechny dostęp do pomocy psychologicznej i psychiatrycznej w publicznej ochronie zdrowia, odwracając w ten sposób proces prywatyzacji tych obszarów. Zwiększymy dostępność bezpłatnej psychoterapii w ramach NFZ i umożliwimy dostęp do psychologa bez skierowania. Zwiększymy finansowanie świadczeń terapeutycznych, co zachęci przyszłych psychologów i psychiatrów do wyboru zawodu psychoterapeuty. Wprowadzimy dofinansowanie do 100% kosztów udziału w akredytowanych przez Polską Komisję Akredytacyjną kursach psychoterapii pod warunkiem czasowego zobowiązania do pracy w publicznych poradniach. Zapewnimy powszechny dostęp do pomocy psychologicznej i psychiatrycznej za pośrednictwem poradni stacjonarnych, telefonicznych i online. Położymy nacisk na identyfikowanie i diagnozowanie przypadków zaburzeń na wczesnym etapie. Zwiększymy udział nakładów na pomoc psychologiczną i psychiatryczną w wydatkach zdrowotnych – ze szczególnym naciskiem na leczenie dzieci i młodzieży. Pandemia COVID-19 pokazała, jak ważne jest przeciwdziałanie negatywnym skutkom stresu wśród samych pracowników ochrony zdrowia – dlatego zapewnimy stałe wsparcie psychologiczne dla medyków i personelu pomocniczego.

Wsparcie dobrostanu dzieci i młodzieży.

Każda osoba ucząca się od przedszkola aż do końca edukacji musi mieć zapewnione wsparcie psychologiczne, w tym bezpłatny dostęp do długofalowej opieki psychologicznej. Rozwiniemy współpracę psychologów szkolnych z poradniami psychologiczno-pedagogicznymi i specjalistami zdrowia psychicznego w publicznej ochronie zdrowia. Edukacja psychospołeczna i bezpośrednie wsparcie muszą obejmować także rodziców. W kształceniu przyszłej kadry pedagogicznym i doskonaleniu zawodowym nauczycieli położymy większy nacisk na naukę rozpoznawania i wspierania uczniów potrzebujących pomocy.
W programach różnych przedmiotów szkolnych znajdą się elementy edukacji zdrowotnej, w tym wiedzy o seksualności, zdrowiu psychicznym, zdrowymtrybie życia i odżywianiu oraz profilaktyce chorób zakaźnych.

Lewica postuluje wprowadzenie Krajowego Programu Mieszkaniowego, który ma na celu zbudowanie w latach 2025-2029 300 tysięcy nowoczesnych mieszkań na tani wynajem. Cały program będzie kosztować 20 miliardów rocznie, z czego 3 mld zł pokryją fundusze europejskie. Przyjmiemy zasadę, że mieszkania wybudowane w ramach Krajowego Programu Mieszkaniowego na stałe pozostaną w zasobie publicznym.

Na osiedlach wybudowanych w ramach Krajowego Programu Mieszkaniowego mieszkać będą zarówno rodziny o najniższych zarobkach jak i klasa średnia. Integrację społeczną – zamiast powstawania gett i elitarnych sąsiedztw – zapewni system segmentacji mieszkań na kilka kategorii czynszowych. To rozwiązanie sprawdziło się w wielu krajach Europy Zachodniej: czynsze będą regulowane i dostosowane do możliwości finansowych każdej rodziny.

Aby realizować Krajowy Program Mieszkaniowy, potrzebujemy powrotu polityki mieszkaniowej i przestrzennej na poziomie centralnym i lokalnym. Likwidacja Ministerstwa Budownictwa w 2007 roku była błędem – polityka mieszkaniowa i przestrzenna była od tego czasu przerzucana pomiędzy resortami jak gorący kartofel. Wzorem Niemiec, które po 23-letniej przerwie reaktywowały resort dedykowany budownictwu, utworzymy Ministerstwo Mieszkalnictwa. Powołamy Państwową Agencję Mieszkaniową, która będzie działała zgodnie z zasadą „państwo płaci, planuje i wspiera, samorządy budują mieszkania”. Do jej głównych zadań będzie należało m.in. pozyskiwanie na potrzeby inwestycji mieszkaniowych działek należących do spółek skarbu państwa, mapowanie potrzeb mieszkaniowych polskiego społeczeństwa oraz egzekwowanie wysokich standardów architektonicznych, energetycznych czy związanych z infrastrukturą społeczną na nowo powstałych osiedlach.

Samorządy będą kluczowym partnerem państwa w realizacji Krajowego Programu Mieszkaniowego. Zwiększymy dofinansowanie dla samorządów, które chcą budować mieszkania na wynajem – w przypadku mieszkań komunalnych maksymalna wysokość grantu z Banku Gospodarstwa Krajowego wzrośnie z 85% do 100% kosztów budowy. Będziemy rozwijać budownictwo społeczne – stworzymy zachęty, aby gminy przekazywały działki pod inwestycje Towarzystw Budownictwa Społecznego (TBS) i Społecznych Inicjatyw Mieszkaniowych (SIM). Poprawimy warunki finansowania i kredytowania inwestycji w systemie TBS/ SIM – samorządy decydujące się na budowę mieszkań społecznych będą mogły pozyskać granty i kredyty z nowo utworzonego Funduszu Budownictwa Społecznego, dzięki którym sfinansują 100% kosztów budowy bez konieczności angażowania środków własnych. Lokatorki i lokatorzy TBS-ów/SIM-ów nie będą już musieli płacić tzw. wkładu partycypacyjnego. Zwiększymy dofinansowanie dla TBS-ów i SIM-ów modernizujących obiekty zabytkowe.

Wsparciem objęte będą również spółdzielnie i kooperatywy mieszkaniowe, które chcą budować mieszkania na wynajem. Spółdzielnie decydujące się na realizację tego typu mieszkań będą mogły uzyskać finansowanie i preferencyjne kredyty z Funduszu Budownictwa Społecznego.

Wreszcie, zajmiemy się problemem pustostanów, które są niewykorzystanym potencjałem mieszkaniowym. W Polsce według GUS jest ok. 1,8 mln pustostanów. Powołamy Krajowy Fundusz Remontowy, obsługiwany przez BGK i zarządzany przez Państwową Agencję Mieszkaniową, który będzie przekazywał środki na generalne remonty do 20 tys. pustostanów z zasobu komunalnego rocznie. Wraz z Funduszem wprowadzimy przepisy usprawniające procedurę włączania mieszkań do zasobu komunalnego. Wprowadzimy przepisy ułatwiające wykup przez państwo pustostanów należących do funduszy inwestycyjnych i deweloperów.

To propozycje Lewicy na rozwiązanie kryzysu mieszkaniowego w Polsce. To są realne i sprawdzone rozwiązania, które działają w innych krajach Europy. To są rozwiązania, które pozwolą każdemu Polakowi i Polce znaleźć godne mieszkanie za przystępną cenę.

Policja przyjazna obywatelom, a nie na usługach polityków.

Zapewnimy, że funkcjonariusze policji będą obowiązkowo wyposażeni w identyfikatory i kamery nasobne. Wprowadzimy szkolenia i zasady postępowania zgodne ze standardami przestrzegania praw człowieka i procedurami deeskalacji. Zmienimy priorytety w ocenie pracy policji, odchodząc od nabijania statystyk na rzecz mierników poczucia bezpieczeństwa wśród społeczności. Wprowadzimy kadencyjność Komendanta Głównego Policji.

Utworzenie Centralnego Biura Monitorowania Policji.

Będzie to niezależna od MSWiA jednostka organizacyjna podporządkowana Sejmowi. Jej pracownicy i szef będą osobami spoza policji i służb specjalnych i nie będą mogli być ich byłymi funkcjonariuszami. Szefa BMP wybierać będzie Sejm i przed nim składać będzie co roku sprawozdanie ze swojej działalności. Komisja prowadzić będzie postępowania w sprawach skarg i wniosków na policję.

Nowoczesne, dobrze wynagradzane służby.

Podniesiemy wynagrodzenia funkcjonariuszy służb mundurowych i pracowników cywilnych. Będziemy kontynuować Program Modernizacyjny Służb Mundurowych. Zapewnimy niezbędne do wykonywania obowiązków służbowych materiały i środki. Uregulujemy pozycję prawno-ustrojową służb, straży i inspekcji, w tym formacji ochrony kolei.

Kształcenie zawodowe przyszłości.

Dowartościujemy szkoły branżowe i technika, uaktualniając podręczniki oraz zapewniając sprzęt, narzędzia, maszyny i oprogramowanie odpowiadające współczesnym potrzebom. Kadrze zapewnimy stałą możliwość szkoleń, by była przygotowana do nauczania zgodnie z aktualnymi wymaganiami zawodowymi. Osoby odbywające praktyki w ramach nauki zawodu będą otrzymywać wynagrodzenie. Szkoły branżowe podejmą współpracę ze związkami zawodowymi.

System penitencjarny w Polsce, traktujący osadzonych przedmiotowo, a nie podmiotowo spełnia dzisiaj głównie rolę izolacyjną i odwetową. Twierdzenia i działania Ministra Sprawiedliwości odnośnie odstraszającej roli wysokich kar, nie znajdują potwierdzenia w dziesiątkach badań przeprowadzonych na całym świecie w ciągu ostatnich kilkunastu lat, a resocjalizacja w polskich Zakładach Karnych po prostu nie działa, czego dowodem jest to, że od kilkunastu lat 2 na 5 osadzonych opuszczających więzienie w ciągu 5 lat do niego wraca.

Dlatego uważam, że polskie więziennictwo powinno przejść głęboką reformę, która położy znów nacisk na resocjalizacyjną rolę kary pozbawienia wolności i umożliwi personelowi penitencjarnemu pracę z większą ilością osadzonych.

Aby to było możliwe, niezbędna jest realizacja następujących postulatów:

• Ograniczenie liczby osób trafiających do jednostek penitencjarnych poprzez:

o Zwiększenie liczby osób objętych systemem dozoru elektronicznego

o Położenie nacisku na nieizolacyjne środki zapobiegawcze i zaprzestanie stosowania aresztu tymczasowego w sytuacjach, które tego nie wymagają. 

o Dekryminalizację posiadania niewielkich ilości substancji psychoaktywnych

• Zwiększenie wynagrodzeń funkcjonariuszy Służby Więziennej

• Zwiększenie kompetencji psychologów, terapeutów i wychowawców więziennych, umożliwiające szersze wsparcie osadzonych w procesie resocjalizacji. Rozszerzenie działań terapeutycznych o diagnostykę i terapię ADHD i zaburzeń współtowarzyszących

• Zwiększenie zatrudnienia w pionie penitencjarnym, tak by na jednego wychowawcę przypadało nie więcej niż 20 osadzonych

• Zwiększenie roli organizacji społeczenych w aktywnym procesie readaptacji społecznej skazanych

• Zmniejszenie zaludnienia zakładów karnych i dostosowanie do rekomendacji Europejskiego Komitetu do Spraw Zapobiegania Torturom oraz nieludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu albo karaniu

 gwarantującej osadzonemu co najmniej 4,5m2 przestrzeni życiowej. Zwiększenie niezmienianej od lat stawki żywieniowej i jej rokroczna rewaloryzacja

• Zakończenie prywatyzacji kantyn w zakładach karnych, skutkującej zawyżonymi cenami w stosunku do okolicznych podmiotów. Wprowadzenie podmiotu publicznego, który będzie prowadził wszystkie kantyny na terenie kraju utrzymując ujednolicone ceny i asortyment

• Wykreślenie z Kodeksu Karnego Wykonawczego zapisu o nieodpłatnej pracy skazanych na rzecz jednostki penitencjarnej. Za rzetelnie wykonaną pracę powinna należeć się godna płaca

• Ułatwienie osadzonym samokształcenie i utrzymywanie więzi z osobami bliskimi, poprzez:

o Wprowadzenie ustawowego terminu przeprowadzenia kontroli korespondencji przez Prokuratora w ciągu 7 dni i niezwłoczne przekazanie jej aresztowanemu

o Zwiększenie limitu rozmów telefonicznych przysługujących osadzonym w tygodniu

o Przywrócenie możliwości otrzymywania przez osadzonych paczek żywnościowych

• Wzmocnienie pomocy postpenitencjarnej poprzez zwiększenie finansowania organizacji pozarządowych i instytucji publicznych zajmujących się reintegracją społeczną osób zwalnianych z więzienia. Zapewnienie dostępu do mieszkań socjalnych, poradnictwa zawodowego, szkoleń i ofert pracy dla byłych więźniów

System penitencjarny w Polsce, traktujący osadzonych przedmiotowo, a nie podmiotowo spełnia dzisiaj głównie rolę izolacyjną i odwetową. Twierdzenia i działania Ministra Sprawiedliwości odnośnie odstraszającej roli wysokich kar, nie znajdują potwierdzenia w dziesiątkach badań przeprowadzonych na całym świecie w ciągu ostatnich kilkunastu lat, a resocjalizacja w polskich Zakładach Karnych po prostu nie działa, czego dowodem jest to, że od kilkunastu lat 2 na 5 osadzonych opuszczających więzienie w ciągu 5 lat do niego wraca.

Dlatego uważam, że polskie więziennictwo powinno przejść głęboką reformę, która położy znów nacisk na resocjalizacyjną rolę kary pozbawienia wolności i umożliwi personelowi penitencjarnemu pracę z większą ilością osadzonych.

Aby to było możliwe, niezbędna jest realizacja następujących postulatów:

• Ograniczenie liczby osób trafiających do jednostek penitencjarnych poprzez:

o Zwiększenie liczby osób objętych systemem dozoru elektronicznego

o Położenie nacisku na nieizolacyjne środki zapobiegawcze i zaprzestanie stosowania aresztu tymczasowego w sytuacjach, które tego nie wymagają. 

o Dekryminalizację posiadania niewielkich ilości substancji psychoaktywnych

• Zwiększenie wynagrodzeń funkcjonariuszy Służby Więziennej

• Zwiększenie kompetencji psychologów, terapeutów i wychowawców więziennych, umożliwiające szersze wsparcie osadzonych w procesie resocjalizacji. Rozszerzenie działań terapeutycznych o diagnostykę i terapię ADHD i zaburzeń współtowarzyszących

• Zwiększenie zatrudnienia w pionie penitencjarnym, tak by na jednego wychowawcę przypadało nie więcej niż 20 osadzonych

• Zwiększenie roli organizacji społeczenych w aktywnym procesie readaptacji społecznej skazanych

• Zmniejszenie zaludnienia zakładów karnych i dostosowanie do rekomendacji Europejskiego Komitetu do Spraw Zapobiegania Torturom oraz nieludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu albo karaniu

 gwarantującej osadzonemu co najmniej 4,5m2 przestrzeni życiowej. Zwiększenie niezmienianej od lat stawki żywieniowej i jej rokroczna rewaloryzacja

• Zakończenie prywatyzacji kantyn w zakładach karnych, skutkującej zawyżonymi cenami w stosunku do okolicznych podmiotów. Wprowadzenie podmiotu publicznego, który będzie prowadził wszystkie kantyny na terenie kraju utrzymując ujednolicone ceny i asortyment

• Wykreślenie z Kodeksu Karnego Wykonawczego zapisu o nieodpłatnej pracy skazanych na rzecz jednostki penitencjarnej. Za rzetelnie wykonaną pracę powinna należeć się godna płaca

• Ułatwienie osadzonym samokształcenie i utrzymywanie więzi z osobami bliskimi, poprzez:

o Wprowadzenie ustawowego terminu przeprowadzenia kontroli korespondencji przez Prokuratora w ciągu 7 dni i niezwłoczne przekazanie jej aresztowanemu

o Zwiększenie limitu rozmów telefonicznych przysługujących osadzonym w tygodniu

o Przywrócenie możliwości otrzymywania przez osadzonych paczek żywnościowych

• Wzmocnienie pomocy postpenitencjarnej poprzez zwiększenie finansowania organizacji pozarządowych i instytucji publicznych zajmujących się reintegracją społeczną osób zwalnianych z więzienia. Zapewnienie dostępu do mieszkań socjalnych, poradnictwa zawodowego, szkoleń i ofert pracy dla byłych więźniów